BipolarOrWakingUp - Overzicht vertalingen

Een ware openbaring waren voor mij de YouTube video's van Sean Blackwell: BipolarOrWakingUp. In een 20-tal video's van 10 minuten vertelt hij duidelijk en begrijpelijk wat er gebeurt tijdens een manische psychose en waarom dit een proces van spirituele groei kan zijn. Ik ben van plan de video's naar het Nederlands te vertalen. Ziehier een overzicht van de vertalingen die al zijn gebeurd:

• BipolarOrWakingUp n°1:
  De echte oorzaak van bipolaire manie / Bipolaire stoornis


• BipolarOrWakingUp n°2:
  Is bipolaire manie spirituele verlichting? Deel 1 van 2


• BipolarOrWakingUp n°3:
  Is bipolaire manie spirituele verlichting? Deel 2 van 2


• BipolarOrWakingUp n°20:
  Spirituele ontwaking versus bipolaire stoornis. Deel 1 van 3

Medicatie afbouwen. Een gids.

Omdat ik in de toekomst, bij voorkeur in overleg met de dokter, mijn medicatie (opnieuw) wil afbouwen en zelfs stoppen las ik enkele dagen geleden de gids "Harm Reduction Guide to Coming Off Psychiatric Drugs" (Gids ter beperking van de schade wanneer men psychiatrische medicijnen afbouwt/stopt). De gids is hier vrij te downloaden.

Samengevat:

De gids heeft niet als doel om iemand te overtuigen te stoppen met zijn medicatie, maar wel mensen te informeren over de keuzemogelijkheden die ze hebben. Heel wat onderzoek naar de nadelen van psychiatrische medicijnen is onderbelicht in de reguliere media. Er wordt ook weinig onderzoek verricht naar het effect van afbouw ervan. Ook weet men nauwelijks iets over de langetermijn effecten van medicatie of van de effecten van gecombineerd medicijnengebruik.

De meeste professionelen weten weinig of niets over de manier waarop medicatie het best wordt afgebouwd, velen werken trouwens de patiënt tegen wanneer die met medicatie wenst te stoppen. Soms wordt deze wens van de patiënt zelfs beschouwd als een teken van psychische ziekte. Mensen dwingen om medicatie te nemen werkt traumatiserend en verergert vaak de situatie.

Het zwart-wit denken wat betreft medicatie (ofwel wordt enkel het risico van psychische crisissen belicht, ofwel wordt enkel gehamerd op de gevaren van het nemen van medicatie) is onderdeel van het probleem.

Er is geen solide wetenschappelijke onderbouwing voor de stelling dat psychische ziekten veroorzaakt zouden zijn door biologische factoren. Het feit dat er een chemisch onevenwicht zou zijn in de hersenen is nooit bewezen. Vele mensen met de meest zware diagnoses van schizofrenie en bipolaire stoornis genezen volledig zonder medicatie. Voor sommige mensen zijn psychiatrische medicijnen handige hulpmiddelen, maar ze zijn niet noodzakelijk als medische behandeling van ziekten. Eens je deze feiten erkent, verdienen de risico's van psychiatrische medicijnen extra aandacht, want zij kunnen zeer ernstig zijn: zoals chronische ziekte, mentale achteruitgang, afhankelijkheid, verergerde psychiatrische symptomen, zelfs de dood.

Brits onderzoek toont aan dat hoe langer je een bepaald medicijn neemt, hoe moeilijker het wordt om ermee te stoppen. 81% van de mensen die een bepaald medicijn minder dan 6 maanden namen, konden succesvol stoppen. Daarentegen lukte het slechts 44 van de mensen die meer dan 5 jaar medicijnen slikten. Er is aangetoond dat het feit of je al dan niet de goedkeuring hebt van je arts, niet van invloed is op de slaagkans.

In klinische experimenten is aangetoond dat vele psychiatrische medicijnen niet veel effectiever zijn dan het krachtige placebo-effect. Talloze studies tonen aan dat alternatieve, medicijnvrije behandelingen zeer efficiënt kunnen zijn en zelfs minder kosten: bv praattherapie, Soteria in de VS en andere initiatieven in Europa.

In arme landen waar minder medicatie beschikbaar is, herstellen mensen sneller dan in landen waar veel medicatie wordt gebruikt. Iedereen is verschillend en reageert anders op medicatie en de afbouw ervan.

Vele mensen kunnen met succes stoppen met de medicatie, met of zonder begeleiding, terwijl anderen het extreem moeilijk vinden. Vele mensen blijven hun pillen slikken hoewel ze dat liever niet zouden doen, omdat ze geen andere opties kennen. In principe is het stoppen met medicatie voor iedereen mogelijk; de enige manier om het echt te weten is om het traag en voorzichtig te proberen en te zien hoe het verloopt.

De symptomen bij het afbouwen van medicatie kunnen soms sterk lijken op de “ziekte” waarvoor je de medicatie neemt. De meest voorkomende afkickverschijnselen zijn slapeloosheid en angst. Afbouwen in de praktijk, enkele tips:

• hoe langer je medicatie nam, hoe langer je nodig hebt om af te bouwen
• bouw 1 medicijn per keer af
• bouw telkens 10% af van de originele dosis

Het nemen van medicatie betekent niet dat jouw lijden groter is dan dat van iemand anders die dat niet doet. Het feit dat je jezelf niet beschouwt als “ziek” of als iemand met een “stoornis” betekent niet dat je minder hulp behoeft.

Conclusies:

Psychiatrische medicijnen kunnen nuttig zijn als ze tijdelijk worden gebruikt in een crisis (zoals om te kunnen slapen bvb), op lange termijn zijn de risico's voor de gezondheid niet te onderschatten. De beslissing om al dan niet psychiatrische medicatie te nemen zou moeten gebaseerd zijn op het nut van de persoon die hulp nodig heeft, rekening houdend met de mogelijke risico's van de inname en niet gebaseerd om een foute veronderstelling dat de persoon het medicijn “moet” nemen omwille van biologie of genetica.

Onze maatschappij heeft nood aan een geestelijk gezondheidssysteem dat gebaseerd is op vrijwillige diensten, medeleven en geduld, niet dwang, controle en paternalisme. Het betekent ook dat gemeenschappen meer verantwoordelijkheid nemen in het zorgen voor elkaar.

Uit de droom. Een boek dat je wakker schudt (T. Freke)

Ik heb mezelf vandaag verwend met enkele boeken uit de Standaard boekhandel waaronder dit boekje: Uit de droom. Een boek dat je wakker schudt (Timothy Freke). Ik las het in één ruk uit. De schrijver zegt dat het op een uurtje uitgelezen is, maar ik deed er niet eens zo lang over.

Samengevat:

We leven allemaal in een droom waarin we denken dat we mensen zijn en dat we een lichaam, een geest en gedachten hebben, maar eigenlijk zijn we het bewustzijn dat de droom creëert.

Het leven is een mysterie. Het feit dat we het leven zo vanzelfsprekend vinden, terwijl het in feite zo ontzaglijk mysterieus is, bewijst hoe onbewust we meestal zijn.

Het nu is het enige wat je kent. Het enige wat we zeker weten is wat we nu, op dit moment, ervaren. Als je je bewuster wordt van dit huidige moment, dan zul je ontdekken dat het leven als een droom is.

Je bent geen persoon. Je bent een personage in je levens-droom; in essentie ben je het bewustzijn dat getuige is van de levens-droom. De droom-wereld bestaat in jou.

Alles is één. We zijn één bewustzijn, dat droomt dat het vele individuen is in de levens-droom. Eén zijn is het geheel liefhebben. Als we beseffen dat we in essentie iedereen en alles zijn, ontdekken we dat we intiem verbonden zijn met het geheel, met alles en iedereen, dan ervaren we liefde zonder grenzen.

Lucide leven betekent dat je je bewust bent van alles wat je bent. Alles wat je ervaart, is een manifestatie van je essentiële aard. Dus laat alles je iets zien over wat je bent – net als een droom. Lucide leven betekent dat je jezelf met hart en ziel verbindt met het gewone leven als een schitterend epos, een avontuur dat leidt tot ontwaken. Het betekent niet dat je je terugtrekt in een of andere onthechte staat van verlichting.

Wakker worden!

---------------------------------------------------------

Bedenkingen:

Dit filosofisch boekje is krachtig omwille van zijn eenvoud en beknoptheid. Ik heb er echt van genoten. De inhoud was niet geheel nieuw voor mij. Over het “nu” las ik een boek van Eckhart Tolle (De kracht van het nu). En dat het leven te vergelijken valt met een droom, dat vind ik ook heel waarschijnlijk. Door mijn psychoses heb ik maar al te goed beseft hoe relatief de realiteit wel is. Ik heb toen ook het ‘godsgevoel’ ervaren (het machtige gevoel van alwetendheid), wat er mijn inziens op wijst dat ik deel uitmaak of beter gezegd identiek ben aan het ‘ene’, het bewustzijn. Wakker ben ik nog niet (helemaal), maar ik heb wel lucide momenten, zowel tijdens als buiten mijn psychoses.

When the Impossible Happens (S. Grof)

Ik ben op dit ogenblik aan het lezen in Stanislav Grofs boek "When the Impossible Happens – Adventures in Non-Ordinary Reality" (2006). Een passage die ik nogal treffend vond was deze op p.283 (vertaling ervan onderaan):

"Experiences of psychiatric patients labeled as psychotic often involve visions of deities and demonic presences and visits to mythological realms, such as heavens, paradises and hells. The explanation of mainstream psychiatrists for such experiences is that they are products of these patients' brains afflicted by a pathological process of unknown origin, one which would be identified and fully understood sometime in the future. Although this perspective is frequently presented by the academic circles as a scientific fact that is obvious and beyond any reasonable doubt, it is actually a highly implausible proposition. More than anything else, this view reflects the basic metaphysical assumption of monistic materialism about the priority of matter over consciousness that dominates scientific thinking in the industrial civilization. In reality, it is inconceivable that a pathological process could generate the rich panoply of aesthetically exquisite images and philosophically fascinating ideas that characterize the experiences of these patients."

Ervaringen van psychiatrische patiënten die bestempeld worden als psychotisch, gaan vaak gepaard met visioenen van goden en demonische wezens en het bezoek aan mythologische werelden, zoals paradijzen, hemelse en helse rijken. De verklaring van de reguliere psychiaters voor dergelijke ervaringen is dat ze het product zijn van de hersenen van deze patiënten, die aangetast zijn door een pathologisch proces van onbekende oorsprong, een proces dat in de toekomst zou worden geïdentificeerd en volledig begrepen. Hoewel dit perspectief door de academische kringen vaak als een duidelijk wetenschappelijk feit wordt aanzien waarover geen twijfel kan bestaan, is dit eigenlijk een zeer ongeloofwaardige stelling. Deze opvatting weerspiegelt vooral de fundamentele metafysische aanname van het monistische materialisme over de prioriteit van materie over bewustzijn, dat het wetenschappelijk denken in de industriële maatschappij domineert. In werkelijkheid is het ondenkbaar dat een pathologisch proces dit rijke arsenaal van esthetisch verfijnde beelden en filosofisch fascinerende ideeën zou kunnen genereren, die de ervaringen van deze patiënten kenmerken.

BipolarOrWakingUp n°20

Hieronder volgt de vertaling van de Engelstalige YouTube-video van Sean Blackwell 20. Spiritual Awakening vs. Bipolar Disorder - 1 of 3 (Spirituele ontwaking versus bipolaire stoornis. Deel 1 van 3.)

In april 2007 ging ik van start met een missie, een missie met als doel het antwoord te vinden op een simpele vraag: Wat is het verschil tussen spirituele ontwaking en een bipolaire stoornis? En nu, eindelijk, na bijna 3 jaar van onderzoek, duizenden mails en reacties en 20 opeenvolgende slide-show video’s over dit onderwerp alleen al, kan ik jullie eindelijk mijn definitieve antwoord meedelen. En dat antwoord luidt…

… dat ik al die tijd de verkeerde vraag heb gesteld.

Maar zoals je zult zien, struikelde ik terwijl ik trachtte de verkeerde vraag te beantwoorden, uiteindelijk over de goede. En daarmee denk ik dat ik een absolute doorbraak heb gevonden met betrekking tot hoe we als maatschappij zowel bipolaire stoornissen als spirituele ervaringen anders kunnen bekijken. Een doorbraak die uiteindelijk kan leiden tot de genezing van duizenden mensen. Niet alleen van een bipolaire stoornis maar ook van schizofrenie en vele andere geestelijke stoornissen. Dus deze video gaat eigenlijk over de evolutie van hoe ik de verkeerde vraag stelde tot hoe ik tot de juiste kwam.

Zie je, voor ik ook maar iets wist van de bipolaire stoornis, zocht ik naar een klinisch begrip van mijn eigen spirituele ontwaking kort nadat het gebeurde nu ongeveer tien jaar geleden. Destijds ontdekte ik het werk van Dr Stan Grof. En volgens Grof is er een aandoening die zeer veel lijkt op geestelijke ziekte maar die uiteindelijk kan leiden tot een spirituele doorbraak zoals ik die had. Hij noemde deze aandoening een ‘Spiritual Emergency’, spirituele crisis. Terwijl ik zijn boek ‘The Stormy search for the Self’ las, vond ik uiteindelijk een aantal bevestigingen voor wat maar weinigen geloofden; namelijk dat wat ik had meegemaakt inderdaad spiritueel van aard was en géén geestelijke ziekte.

Aan het eind van zijn boek heeft Grof een bijlage toegevoegd waarin mensen kunnen bepalen wat het verschil is tussen schizofrenie en een werkelijk spirituele crisis. Hier zijn enkele criteria voor een spirituele crisis;
- Onderzoek toont geen pathologie of ziekte aan die het brein aantast
- Het intellect en geheugen worden uitgedaagd maar blijven intact
- Adequaat sociaal functioneren en gezonde relaties vóór de episode
- Genoeg vertrouwen om te kunnen communiceren en mee te werken gedurende de episode
- Er is geen sprake van zelfdestructief, agressief gedrag of terugtrekking
- De persoon in een spiritueel noodgeval heeft het gevoel dat er iets belangrijks, helends en zelfs spiritueels gebeurt
- Spirituele thema’s zoals geboorte / dood zijn aanwezig in de ervaring

Omdat mijn ervaringen voldeden aan alle criteria van Grof, heb ik gedurende tien jaar verondersteld dat mijn ervaring en die van mensen met een geestelijke ziekte compleet verschillend waren. Toen mijn nicht Anna echter een ervaring had in 2007, was ik getroffen door de gelijkenis van haar ervaring aan die van mijzelf en raakte ik ervan overtuigd dat zij ook een spirituele crisis had doorgemaakt. Zelfs toen haar psychiater haar medicatie voorschreef voor wat hij zelf zag als een geestelijke ziekte – hoogstwaarschijnlijk een bipolaire stoornis.

Naar aanleiding hiervan startte ik met dit onderzoeksproject en met het maken van YouTube video’s om mijn verhaal te delen. Toen de reacties binnen begonnen te stromen, realiseerde ik me dat duizenden mensen die als bipolair gediagnosticeerd waren, verhalen hadden die gelijk waren aan die van mij en even goed aan Grofs criteria beantwoordden met betrekking tot een spirituele crisis. En dat niet alleen, want toen ik begon met het produceren van theoretische series van video’s over wat er eigenlijk gebeurt met iemand wanneer ze een spirituele crisis hebben, realiseerde ik me dat veel van ons dezelfde diepgaande spirituele thema’s beleven tijdens onze ogenschijnlijke waanzin.
- Zowel een spirituele crisis als een bipolaire manie kunnen een gevoel teweegbrengen van kosmische eenheid, een gevoel van tijdloosheid;
- je kunt het gevoel hebben van alwetendheid, universele kennis, een diep gevoel van heiligheid;
- er kan sprake zijn van spirituele ‘visioenen’, die een psychiater hallucinaties zal noemen;
- je kunt denken dat je droomt of in een film zit;
- dat je getest wordt door God;
- dat je de Messias bent, een profeet of een heilige;
- of dat je dood bent, stervende of opnieuw geboren wordt. En dit zijn slechts een paar van de veel voorkomende spirituele ervaringen waarmee bipolaire mensen zich identificeren in mijn video’s.

Echter, sommige van deze mensen kunnen zich absoluut niet identificeren met deze ervaringen. Niet alleen haten ze mijn video’s; ze haten mij voor het maken ervan.
- “Wat is er zo spiritueel aan het willen vermoorden van mijn katten?,” vroeg iemand mij.
- “Je moet je hiervoor verantwoorden aan Jezus,” zei één vrouw.

Blijkbaar is het voor sommige mensen met een bipolaire manie een antispirituele ervaring. Sommigen lijden aan zeer demonische hallucinaties en anderen lijden onder ernstige paranoia of diepe gevoelens van woede. Voor mij leken deze mensen eerder ervaringen te hebben die ik altijd beschouwd had als eerder behorend bij schizofrenie.

Maar wat misschien wel het vaakst voorkwam, waren niet deze zeer spirituele, positieve ervaringen of de diepe, angstige, pijnlijke ervaringen. Nee, wat het vaakst leek voor te komen was een gemengde episode. De meeste mensen ervoeren beide zijden van het spectrum; de liefde en de angst, het geluk en de pijn. Het goede en het kwade.

Het leek erop dat in plaats van dat er een scheiding tussen een spirituele crisis en een bipolaire stoornis zou zijn, er een spectrum bestaat van ervaringen van mensen die gedomineerd worden door liefde en zij die gedomineerd worden door angst. De meeste mensen hebben een gemengde episode die ergens in het midden ligt. Een mix van liefde en angst.

En dat niet alleen, het spectrum verloopt van een spirituele noodgevallen naar een bipolaire stoornis helemaal tot aan schizofrenie zonder definitieve scheiding tussen deze drie. Het kwam hierdoor dat ik ervan overtuigd raakte dat de drie ervaringen waarvan ik altijd zeker was dat ze compleet gescheiden van elkaar bestonden, eigenlijk allemaal deel uitmaken van hetzelfde spectrum van ervaringen. Op dat moment realiseerde ik me dat mijn originele vraag nergens toe leidde. Ik zou nooit een duidelijke, kenmerkende scheidingslijn vinden tussen een spirituele ervaring en een bipolaire stoornis.

Terwijl ik me realiseerde dat ik van richting moest veranderen, begon ik de juiste vraag te stellen. En die vraag luidt…

Als ervaringen van een spirituele crisis, bipolaire manie en schizofrenie allemaal deel uitmaken van hetzelfde spectrum, wat zijn dan de hoofdfactoren die bij iemand leiden tot een meer positieve (liefdevolle), negatieve (angstige) of gemende episode van psychose? En dat is de vraag die ik van plan ben te beantwoorden in deel 2 van de video, die je hier kunt aanklikken.

(Lichte herwerking van de vertaling door Sharon Van Haren
De gebruikte afbeeldingen komen uit de video)

BipolarOrWakingUp n°3

Hieronder volgt de vertaling van de Engelstalige YouTube-video van Sean Blackwell 3. Is Bipolar Mania Spiritual Enlightenment? 2 of 2 (Upgraded for 2010) (Is bipolaire manie spirituele verlichting? Deel 2 van 2 (Versie 2010))

OK, laten we eens teruggaan naar de zintuiglijke ervaring die je hebt nadat je ego ineenstort, en bekijken welke invloed dat heeft op je gedrag, dat ervoor zal zorgen dat je omgeving denkt dat je je verstand hebt verloren.

Wel, om te beginnen kan je, door de ongelooflijke energiegolf die je hebt, niet slapen, niet stoppen met bewegen of met praten. De beste manier om je door deze periode van verhoogde energie heen te slaan, is een manier te vinden om je uit te drukken via kunst, schrijven of zelfs dansen en sport… als het je maar helpt om je van je overschot aan energie af te helpen.

Met dat gevoel van een-heid waarover ik eerder sprak, lijkt alles misschien als een droom en zal je de werkelijkheid willen uittesten. Mogelijk zal je door een muur proberen te stappen, of midden in het verkeer gaan staan of uit een raam proberen te vliegen. En dat kan natuurlijk heel gevaarlijk voor je zijn.

Dit betekent evenwel niet dat je vastgebonden moet worden op een ziekenhuisbed en gedwongen medicatie moet krijgen, maar iedereen in een staat van acute psychose zou ten allen tijde twee personen bij hem moeten hebben om hem te beschermen en emotioneel te ondersteunen.

Omdat je een dieper begrip hebt van de dingen, zul je je ideeën willen delen met mensen, maar meestal zullen ze niet bereid zijn om te luisteren naar wat je te zeggen hebt. Dat kan zijn omdat wat je zegt verwarrend is voor hen, of misschien zijn je nieuwe ideeën verontrustend voor hen omdat ze zo sterk verschillen van hun manier om naar de dingen te kijken.

En zoals ik zei in de vorige video, is de ervaring zo onbeschrijflijk dat je beeldspraak zult gebruiken om de ervaring trachten uit te leggen aan anderen, zoals “ik ben in de hemel” of “ik ben God”.

En hoewel je je wellicht symbolisch of poëtisch uitdrukt, zullen de mensen rondom jou het soms letterlijk nemen en ze zullen denken, “O jee, hij denkt dat hij in de hemel is, hij denkt dat hij god is, hij is volledig gek!” Daarom is het van belang dat je de steun vindt van mensen met een open geest die niet oordelen over wat er met jou aan het gebeuren is.

Het is wel een feit dat sommige mensen vastraken in hun waanideeën, die ze zelf letterlijk nemen, zoals denken dat ze Jezus zijn, de Messias. Maar wanneer zij genezen en door hun proces gaan, zullen sterke wanen hun grip lossen op een enkele weken tijd, of misschien zelfs enkele dagen.

En met deze verbeterde zintuiglijke ervaring, kunt je heel sterk reageren op geuren of geluiden, of zeer in de ban raken van bepaalde visuele patronen, wat leidt tot meer vreemd gedrag. Persoonlijk was het mijn eigen fascinatie met deze verhoogde zintuiglijke wereld waarin ik me bevond, die ertoe leidde dat ik dacht dat ik dood was.

Een andere plek waar deze verhoogde zintuiglijke gevoeligheid je problemen kan opleveren is het psychiatrisch ziekenhuis. Meestal is het een koude, vijandige omgeving, waardoor je de neiging hebt je vreselijk te gedragen in het bijzijn van je psychiater, wat voor hem duidelijk aantoont dat je meer medicatie nodig hebt. Maar de waarheid is, dat je alleen maar reageert op je omgeving en op de manier waarop je wordt behandeld.

Omdat je je in een tijdloze wereld bevindt, heb je mogelijk geen idee hoe lang je al in het ziekenhuis bent, hoe lang je je reeds in een bepaalde situatie bevindt, welke dag het is, welk jaar het is en natuurlijk zullen mensen in je omgeving dit zeer zorgwekkend vinden.

Een van de meest positieve aspecten van een bipolaire manische crisis is misschien wel het overweldigende gevoel van liefde dat je kunt voelen in jezelf, en je bereidheid om deze liefde te uiten naar mensen die je misschien helemaal niet kent en die positieve energie uitstralen. Misschien wil je je armen om hen heen slaan, hen knuffelen, misschien zelfs seks met hen hebben.

En ook naar deze eerder positieve ervaring kan door anderen worden gekeken met angst, gewoonweg omdat het zo anders is en niet “normaal”. Ik denk dat een van de belangrijkste kenmerken van bipolaire manie het verlies van schaamte is, en wanneer dat je overkomt, wil je meteen uit de kleren gaan als ware het een vorm van protest. Je bekijkt jezelf en denkt “Wat doen die kleren aan mijn lijf” en je wil naakt zijn en vaak zal je ook je behoefte willen doen waar je ook bent op dat ogenblik. Ook masturbatie is niet taboe omdat je te maken hebt met een volledig loskomen van wat onderdrukt is.

Dat gevoel van heiligheid waar ik over sprak kan ervoor zorgen dat je mensen zult vereren of voor hen buigen, omdat je je werkelijk identificeert met het goddelijke in hen. Mensen die je nabij staan en die je liefde geven zul je mogelijk beschouwen als een soort heiligen of engelen en je zal hen ook zo behandelen.

En vergeet niet dat mensen die zichzelf in een soort van middenwereld bevinden, de neiging tot waanideeën hebben, ze beginnen dan verhalen te verzinnen over wat er hen werkelijk overkomt. En in dat verhaal, kunnen zij zichzelf zien als een soort historisch personage zoals Jezus of misschien een koning, en als je ze tegenkomt zullen ze ook JOU zien als een ander personage.

En vermits je naar jou gevoel getest wordt door God, zul je vaak erg ongehoorzaam zijn naar wereldlijk gezag, je zal je verzetten tegen arrestatie, vechten met mensen die proberen om je te controleren en je zult letterlijk denken dat dit een zaak van leven en dood is voor jou; en in zekere zin is het dat misschien ook, want zelfs al is het een schijnbare illusie, het heeft een enorme symbolische betekenis voor jou als persoon die door het proces gaat. Denk er eens over na. De manier waarop je deze zeer moeilijke spirituele ervaring doorwerkt zal immers een directe impact hebben op hoe je de rest van je leven leeft.

Als onderdeel van de confrontatie met de dood die ik vermelde, denk je misschien dat het nodig is om jezelf te doden om over te kunnen gaan naar het volgende niveau, naar de geestelijke wereld en de materiële wereld achter te laten. Dit kan leiden tot een vorm van een rituele zelfmoord. Deze zelfmoord is niet zozeer een poging om je leven te beëindigen als het is om je leven voort te zetten op het spirituele niveau. En dit kan heel symbolisch gebeuren, dus bijvoorbeeld, in mijn situatie, was een zelfmoord gewoon het uitdraaien van de verlichting in een balzaal waar ik me op dat moment bevond.

De beelden van regressies kunnen vele vormen aannemen. Persoonlijk herinner ik me dat ik terugkeerde naar periodes uit mijn kindertijd, dan verder terug in de ervaringen van de kosmos. Op een gegeven moment in het ziekenhuis was ik aapgeluiden aan het maken, omdat ik scènes uit de film 2001 Space Odyssey aan het visualiseren was, ik ging als het ware terug naar het begin van de tijd en die film vertegenwoordigde die terugkeer. En geloof me vrij, wanneer je aapgeluiden begint te maken in het bijzijn van de psychiater, verwacht je dan maar aan een lang verblijf.

En tenslotte, met je waardenverschuiving, verruimd bewustzijn en groeiende bezorgdheid over maatschappelijke thema’s, word je misschien erg emotioneel over kwesties die je vroeger niet leken te storen. Verontrustende beelden die je ziet op tv of zelfs diepliggende problemen binnen je eigen familie, kunnen je erg overstuur maken, terwijl je er voorheen gewoon mee had leren leven.

In feite is het aankaarten van familiale aangelegenheden of familiegeheimen een zodanig centraal onderdeel van de genezing van de acute psychose, dat ik aan dit onderwerp een hele video heb gewijd.

Dus ondanks het feit dat zo veel van de ervaringen of emotionele verschuivingen die je meemaakt nogal positief zijn, zal je gedrag vreemd zijn en bijna alles wat je doet negatief worden geïnterpreteerd door bijna iedereen om je heen.

Nu wil ik niet overgeneraliseren door dit te laten klinken als een groot feest dat verpest werd door je ouders of dokters, want zodra het genezingsproces begint, zal je sowieso ook geconfronteerd worden met veel angst en pijn. En volgens wat ik heb gezien, denk ik dat een groot deel van de angst gewoon te maken heeft met het onbekende van de hele ervaring. Dus hoewel je je misschien in een vrij positieve omgeving bevindt, kan, wanneer je de klik terugmaakt naar de werkelijkheid, deze overgang zeer beangstigend voor je zijn.

Een andere bron van angst of pijn zal samenhangen met het trauma dat je je hele leven al met je meedraagt. Het was Dr Carl Jung, die dit enigszins beangstigend deel van onszelf voor het eerst geïdentificeerd heeft. Hij noemde het meer dan 80 jaar geleden "de schaduw" . En wanneer onze schaduw naar buiten komt, kunnen we ons zeer onbehoorlijk gaan gedragen. Het ene moment kunnen we iemand zeggen dat we van hem houden en dan misschien een uur of een half uur later, kijken we hem aan en zeggen: "Ik haat je, blijf uit mijn buurt. "

En dus met al deze spirituele dingen die gebeuren, het feit dat je in een soort middenwereld vertoeft, met sterke ervaringen van liefde en angst, begin je misschien je eigen gezond verstand in vraag te stellen en op zijn minst zal je heel verward zijn over wat er met je gebeurt. Maar wat belangrijk is om te onthouden is dat dit alles deel uitmaakt van een zeer complex spiritueel genezingsproces dat, indien mogelijk, moet worden ondersteund, en niet belemmerd.

Dus tenslotte, zou ik willen zeggen dat, ja inderdaad, wanneer een persoon in acute psychose - vaak geassocieerd met bipolaire manie - gaat, die heel vreemd gedrag vertoont, laat daar geen twijfel over bestaan, maar daar zijn redenen voor. Er is een zintuiglijke ervaring die de persoon ondergaat onder het oppervlak van de dingen die tot nog toe, door de moderne psychiatrie simpelweg afgedaan wordt als tekenen van een geestesziekte.

En ik denk dat als meer mensen in een bipolaire manisch crisis willen kunnen genezen, dat het ondersteunend netwerk dat we hebben van artsen, familie en vrienden, dit proces tegemoet moet treden met meer liefde en minder angst. Het is nodig dat ze de persoon ondersteunen en ze moeten begrijpen dat dit in feite een genezingsproces is, een spirituele gebeurtenis die op lange termijn voordeel oplevert voor de persoon. Nu wil ik niet de indruk geven dat je als je doorheen een dergelijke ervaring gaat zonder medicatie, je de ultieme verlichting zult bereiken en al je problemen zullen verdwijnen, want dat zal niet gebeuren. Maar hoe meer je begrijpt over hoe je door deze processen kunt gaan, hoe beter je af zult zijn.

(De gebruikte afbeeldingen komen uit de video)

BipolarOrWakingUp n°2

Hieronder volgt de vertaling van de Engelstalige YouTube-video van Sean Blackwell 2. Is Bipolar Mania Spiritual Enlightenment? 1 of 2 (Upgraded for 2010) (Is bipolaire manie spirituele verlichting? Deel 1 van 2 (Versie 2010))

Bipolair, verlichting, bipolair, verlichting. Zou het kunnen dat deze twee ervaringen, die zo verschillend van elkaar lijken, eigenlijk, op zintuiglijk niveau, dezelfde zijn?

Op het eerste zicht denk je misschien dat dit onmogelijk is, maar wanneer je het van naderbij bekijkt, merk je dat beide ervaringen beginnen met dezelfde gebeurtenis: een ineenstorting van het Ego.

Nu, de meeste mensen weten al dat een bipolaire stoornis zeer negatieve symptomen kan hebben, zoals teveel geld uitgeven, grote stemmingsschommelingen hebben of zelfs hallucinaties of paranoia, waarop ik in andere video’s dieper inga. Maar weinige mensen zijn er zich van bewust dat een bipolaire manische episode ook heel wat symptomen kan bevatten die doorheen de geschiedenis werden geassocieerd met aspecten van spirituele verlichting.

Dus of je nu een Boeddhistische monnik bent, die dit bereikt door gedurende 20 jaar te mediteren, of je bent een 19-jarige jongen aan wie het overkomt in een winkelcentrum, beide ervaringen zullen hoogst waarschijnlijk aspecten bevatten die diep spiritueel van aard zijn.

En als ik “spiritueel” zeg, bedoel ik eigenlijk “mystiek”.

Dus, nu neem ik je mee door een reeks zintuiglijke ervaringen die zowel typisch zijn voor iemand die een ervaring van verlichting meemaakt als voor iemand die een acute psychose doormaakt die geassocieerd wordt met Bipolaire stoornis type 1.

En ter illustratie van mijn gezichtspunten zal ik de werken van mijn favoriete artiest, Salvador Dali, gebruiken, die – en daar zul je het wel mee eens zijn – moest hij vandaag leven, zware medicatie zou toegediend krijgen...

Het eerste wat vaak gebeurt in een bipolaire manische crisis en wat ook gebeurt in verschillende vormen van verlichting, zoals kundalini ontwaken, is dat je een ongelooflijke golf van energie voelt opwellen. Meestal is dat het eerste wat je overkomt. Zoals ik beschreef in de eerste video van deze reeks, is de oorzaak van deze energiegolf dat er een ineenstorting van het Ego plaatsvindt en dat de ziel voor het eerst vrijkomt.

Wat mij persoonlijk betreft, is de diepste, mystieke ervaring die ik had, het gevoel van een-heid met alles. Je verliest het gevoel van afgescheidenheid tussen je lichaam en al de rest, zodat het aanvoelt alsof jij alles bent en alles jij is. Het voelt aan alsof je toegang hebt tot een dieper niveau van werkelijkheid en hiermee gepaard krijg je een dieper niveau van begrip over wie we zijn en wat we hier doen op deze Aarde.

De ervaring is onbeschrijflijk in de zin dat je het niet in normale taal kunt vatten of communiceren. En als gevolg hiervan zal de persoon die het ervaart zich proberen uit te drukken in beeldspraak.

De zintuiglijke waarnemingen kunnen ook versterkt zijn: een verbeterd zicht, smaak, reukzin en gehoor. De persoon is ook hoogsensitief naar andere mensen toe. Je kunt dan de andere persoon haarfijn aanvoelen of zijn gedachten lezen zoals je dat nooit eerder hebt gekund.

Voor velen is er een gevoel van tijdloosheid, sommigen hebben de ervaring dat ze de tijd kunnen controleren, de tijd kunnen stoppen en herstarten op basis van hun eigen wilskracht of concentratie.

Vaak zal er ook een overweldigend gevoel van liefde uit je voortkomen met een affectie voor andere mensen en een waardering van schoonheid zodat je zelfs voor planten of dieren een bijzondere liefde zal ervaren.

Veel van wat onderdrukt is wordt losgelaten tijdens deze ervaringen, zo wordt de schaamte voor ons eigen lichaam helemaal opgeheven. Daarom is het zo gebruikelijk voor mensen in een psychose om uit de kleren te gaan.

En terwijl dit allemaal gebeurt, is er een allesoverheersend gevoel van heiligheid met betrekking tot alles, alsof je je in de prachtigste kerk of tempel ter wereld bevindt. Alles rondom jou lijkt aangeraakt te zijn door god.

Zoals Dr. John Weir Perry beschrijft in zijn boek, The Far Side of Madness, kun je het gevoel hebben dat je in een soort middelwereld vertoeft, net niet de Hemel, net niet de Aarde, een soort vagevuur of tussenstadium waarin al deze ervaringen gebeuren. En zeer vaak, in deze middelwereld, zul jet het gevoel krijgen dat je op de een of andere manier getest wordt door God en dat misschien zelfs mensen die naar je toekomen niet zijn wat ze lijken, maar dat ze een of andere rol spelen in deze beproeving.

En een groot onderdeel van deze beproeving zal een confrontatie met de dood zijn. Voor de meeste mensen voelt het aan alsof ze op de een of andere manier in aanraking komen met hun eigen dood, of ze denken dat ze gestorven zijn tijdens het proces.

Als onderdeel van het genezingsproces dat plaatsvindt, is er vaak een regressie naar de oorsprong van je eigen leven. Velen hebben de ervaring terug te keren naar hun vroege kindertijd, of zelfs naar de baarmoeder. Anderen hebben het gevoel terug te keren naar het begin van de Kosmos, de Big Bang als het ware. En voor sommigen is het een combinatie van beide en zelfs andere krachtige ervaringen zoals het herinneren van een vroeger leven.

En terwijl het proces zich voltrekt, begint er een verschuiving op te treden in je waarden. Je eigen gevoelens en persoonlijke integriteit worden belangrijker dan ooit tevoren.

Er is ook een verbreding van je bewustzijn, een groei naar een meer sociaal, Globaal bewustzijn. Daardoor worden de problemen van de wereld, zoals het milieu of armoede, die vroeger meer in je achterhoofd speelden, opeens een urgente kwestie.

Dus, zoals ik zei in het begin, als je een 19-jarige jongen bent die in een bipolaire manische crisis terechtkomt, zul je makkelijk sommige, misschien zelfs alle van de zintuiglijke ervaringen herkennen waarover ik zonet sprak.

Maar wat je niet wist is dat, doorheen de geschiedenis, al deze zintuiglijke ervaringen die je had, op de een of andere manier verband houden met verschillende vormen van verlichting. Deze mystieke zintuiglijke ervaringen zijn in verband gebracht met Satori in Zen, Samadhi in het Hindoeïsme, het Nirvana van het Boeddhisme, en zelfs de visioenen die christelijke heiligen hadden.

En in het Westen zijn deze ervaringen ook erkend door een aantal psychologen en psychiaters – toonaangevende mensen zoals Stan Grof – die verwees naar deze ervaringen als deel uitmakend van een spirituele noodsituatie. Ken Wilber verwijst naar een waaier van mystieke ervaringen en ik denk dat deze alle verband houden met wat hij “natuurmysticisme” noemt. En Abraham Maslow, die bekend staat om zijn piramide van basisbehoeften, verwees naar wat ik hier beschrijf als een “piekervaring”. Dus er is duidelijk een geschiedenis van begrip van deze ervaringen op psychologisch niveau in het Westen.

Maar hoe kijkt de heersende stroming vandaag aan tegen verlichting of een mystieke ervaring? Wel, volgens de wetenschap, de psychiatrie en onze veronderstelde moderne maatschappij… is verlichting waanzin, het is een bipolaire crisis, een acute psychose – Het bestaat niet! Het is een volledig falen van onze rationele gedachten veroorzaakt door hersenbeschadiging of een chemisch onevenwicht. Het heeft geen enkele waarde voor je leven, en moet koste wat het kost gestopt worden met medicatie.

Nu, wat ik in Deel Twee van deze video wil doen is je enkele voorbeelden tonen van hoe elk van deze spirituele ervaringen kunnen leiden tot zeer vreemd gedrag – gedrag dat ervoor zorgt dat de iedereen in je omgeving verkeerdelijk zal denken dat je aan een psychische ziekte lijdt. Dus dat is het volgende.

(De gebruikte afbeeldingen komen uit de video)

>>> ga naar de vertaling van video n°3

BipolarOrWakingUp n°1

Hieronder volgt de vertaling van de Engelstalige YouTube-video van Sean Blackwell 1.The REAL Cause of Bipolar Mania / Bipolar Disorder (Upgraded for 2010) (De echte oorzaak van bipolaire manie / Bipolaire stoornis (Versie 2010))

In maart van 1996 werd ik opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis en vastgebonden op een bed - een beetje zoals deze man hier. Mijn familie was er kapot van toen de psychiater zei dat ik een bipolaire stoornis zou kunnen hebben of zelfs schizofrenie.

Maar ik was niet ongerust, wat waanzin leek voor mijn omgeving, was voor mij meer een spiritueel ontwaken - de meest heilige en bijzondere ervaring uit mijn hele leven.

Maar wat ik niet wist tot ik het werk van visionaire psychiaters bestudeerde zoals Dr Carl Jung, Dr. Loren Mosher, Dr. John W. Perry en in het bijzonder Dr. Stanislav Grof, was dat veel mensen met de bipolaire diagnose ook zeer krachtige spirituele ervaringen hadden, zeer vergelijkbaar met de mijne en dat al deze ervaringen beginnen met het ineenstorten van het ego.

Het is niet altijd zo, maar meestal wordt deze ineenstorting veroorzaakt door een periode van radicale verandering in het leven van de persoon.

Nu, wat is nu precies een ego. Wel, dat valt niet zo makkelijk uit te leggen, want in onze maatschappij zeggen we dingen zoals "oh deze man heeft een groot ego" en zo praten we erover maar dat is het niet echt. Het ego is ons 'valse' zelf, het is wie we denken te zijn maar dat zijn we niet.

De beste analogie die ik kan verzinnen, is je in te beelden dat je een kuikentje bent dat binnen in een ei zit, maar je denkt ook dat je de eischaal bent, dat de eischaal jou is en dat is zo een beetje wat ons ego is. Ons ego is de schaal om ons heen die we gebruiken om onszelf te beschermen maar die ons tegelijkertijd beperkt. Het beperkt ons volledige potentieel. Dus, uiteindelijk, moeten we uit dat ego breken (of die schaal) om te kunnen groeien.

Dus, om een voorbeeld geven van wat een ego is: Een ego is zoals een ei en hier hebben we Bill Shatners valse zelf - zijn ei, zijn ego! En een groot deel van het ego van Bill Shatner, is dat hij 19 jaar oud is en hij beschouwt zichzelf als de zoon van zijn vader. Bill en zijn vader hebben een geweldige relatie. Hij heeft veel respect voor hem en dat is een groot deel van wie hij denkt te zijn: “Ik ben de zoon van mijn vader.”

Hij is ook Sue's vriendje. Sue is al lang zijn vriendin, ze zijn al een paar jaar samen en ook op deze relatie is hij trots. Een andere relatie die hem na aan het hart ligt, is zijn relatie met de stad New York. Hij beschouwt zichzelf als een echte New Yorker, hij is een Yankees fan en hij zou echt nergens anders willen wonen als je het hem op dit punt van zijn leven zou vragen. En als een echte New Yorker draait voor hem alles om succes. Als je geen winnaar bent dan ben je een verliezer en maak dan maar dat je wegkomt.

Bill is zeer competitief en als onderdeel van die competitieve aard, beschouwt hij zichzelf als een zeer goede leerling. Hij studeert zeer hard hij neemt zijn studies zeer ernstig en als goede leerling werkt hij hard om in een goede universiteit terecht te kunnen.

Hij is ook een christen, zijn familie is christelijk, de Bijbel maakte deel uit van zijn opvoeding, hij gaat naar de kerk op zondag en de christelijke waarden en het geloof liggen hem na aan het hart.

Dus al deze verschillende aspecten van Bills leven, zijn religie, zijn relaties, zijn houding tegenover het leven, zijn verlangen naar een goede universiteit, zijn stad, al deze dingen vormen samen wie hij werkelijk denkt te zijn op een onderbewust niveau, en ze vertegenwoordigen allemaal delen van zijn ego die hij de wereld laat zien - in zekere zin zijn valse zelf.

En omdat hij hard werkt om dit beeld van zichzelf vol te houden, heeft hij veel zorgen, zoals: wat als ik niet in een goede universiteit geraak? Of, wat als ik dierbare mensen verlies? Dat soort zaken. Het ego zorgt voor veel angst.

Maar dan gebeurt er iets: Zijn vader sterft. En dat is een zeer traumatische ervaring voor hem. Hij weet echt met zichzelf geen blijf en hij lijdt sterk onder zijn dood. Hij lijdt zo sterk, dat wanneer het tijd is om te studeren voor zijn examens, hij echt niet zoveel studeert en hij voor zijn examens zakt.

Maar tot zijn verbazing maakt het hem niet zoveel uit dat hij gezakt is en die universiteit kan hem eigenlijk ook gestolen worden. Misschien was de universiteit iets dat zijn vader wilde voor hem meer dan hij dat zelf wou.

Maar wat gebeurt er daarnaast met hem als de "goede student"? Hij begint zich af te vragen- "Ben ik dan een mislukkeling? Wat is er verkeerd met mij? Ik wil dit niet meer doen. Ik weet niet waarom ik mezelf zo hard onder druk zet.

En dus met zijn vaders dood, begint hij een heleboel dingen in zijn leven in vraag te stellen en door het stellen van deze vragen, zakt hij steeds dieper weg in een depressie. En het is op dit moment dat zijn vriendin Sue hem verlaat omdat ze het gewoon niet kan verdragen dat hij de hele tijd zo depressief is.

En met die breuk begint hij pas echt zijn waarden in vraag te stellen, en hij denkt bij zichzelf: "Weet je wat, sinds mijn vader is overleden, wil ik een eenvoudiger leven. Het leven draait niet om succes en harde inzet voor mij, het leven draait om eenvoud, dat is wat ik wil met mijn leven."

En met die waardenverschuiving begint hij te kijken naar een andere richting. En een van de richtingen waarnaar hij kijkt is Arizona. Hij besluit zich in te schrijven aan de universiteit van Arizona, waar hij kiest om te beginnen met een heel nieuw leven.

Maar wat gebeurt er, daar aangekomen met zijn christen-zijn? Wel, daar schiet niet veel van over, omdat hij al deze New Age mensen ontmoet die een heel andere overtuiging hebben dan waarmee hij is opgegroeid en ze hebben nu eenmaal deze andere manier van kijken naar de wereld. Het is zeer mystiek, ze leggen vaak Tarotkaarten en doen massage, en hij gelooft niet echt in al die dingen maar hij weet ook niet echt meer wat te denken van zijn christelijk geloof.

En hierdoor begint hij zich wat vreemd te voelen, wat verloren. Er is zoveel veranderd op zo'n korte tijd en zo veel van zijn vroegere identiteit, van wat hij dacht te zijn is plots helemaal verdwenen ... dat alles geeft hem het gevoel dat zijn voeten de grond niet meer raken.

Dan temidden van al deze veranderingen, bevindt Bill zich misschien op een fuif, heeft een paar glazen op, misschien wat marihuana, en dan: BOEM! Een totale ineenstorting van het ego.

Alles waarmee hij zich vereenzelvigde lijkt te zijn verdwenen, hij weet niet meer wie hij is; Het enige dat hij weet is dat hij een enorme energiegolf voelt die door zijn lichaam pulseert. En deze energie neemt hem letterlijk mee op reis: Hij gaat naar een plek waar hij nooit eerder was. De reis brengt hem binnenin zijn eigen ziel. Je voelt als het ware je ziel ontwaken en al je zintuigen zijn zo versterkt in dit manische proces, dat je met je zelf niet echt blijf weet en je heel erg in de war bent.

Je begint je vragen te stellen: Wat is de werkelijkheid? Wat is echt? Ben ik gek aan het worden? Ben ik dood? Droom ik? Ik weet het niet!

"Wie ben ik" wordt een zeer belangrijke vraag, als je al in staat bent om jezelf die vraag te stellen, want ik kan je verzekeren, het is een waanzinnige en mystieke reis, maar indien mogelijk, wordt die best niet onderdrukt.

Het is wel belangrijk erop te wijzen, dat deze ervaringen voor sommige mensen zeer beangstigend kunnen zijn, en dat zij eventueel beter af zijn met het nemen van medicatie om de ervaring te stoppen. Voor vele anderen echter, is wat we weten vandaag dat een acute psychose potentieel een enorm helende spirituele ervaring kan zijn; iets dat iemands leven echt kan transformeren in de goede zin.

Het problematische is dat de agressieve manier waarop de maatschappij mensen met deze ervaringen behandelt ervoor zorgt dat de kans om te helen uitzonderlijk is.

Zie je, zelfs in de meest ideale omstandigheden zullen bepaalde aspecten van de ervaring zeer moeilijk zijn, pijnlijk zelfs. En om er doorheen te raken, zullen de meeste mensen behoefte hebben aan zeer meelevende ondersteuning.

Jammer genoeg is zo'n ondersteuning uitzonderlijk omdat we als maatschappij zeer weinig begrijpen van dergelijke ervaringen, met als resultaat dat deze ons zeer beangstigen. En daarom is het de missie van mijn YouTube-kanaal “Bipolar or Waking Up” om mensen te laten weten dat je als je eenmaal goed de aard van deze buitengewone ervaringen begrijpt, je zal zien dat ze werkelijk niets te maken hebben met de “betekenisloze wanen” zoals de maatschappij ze omschrijft. Als je manische episode iets weg heeft van die van Bill of van mij, is het misschien wel de belangrijkste ervaring van je leven.

Nu, wat kan het ego doen ineenstorten? Wel, dat kan zowat alles zijn, maar voor de meeste mensen, zoals Bill, is het de combinatie van krachtige ervaringen en veranderingen die de eerste ervaring van ineenstorting van het ego veroorzaken.

(De gebruikte afbeeldingen komen uit de video)

>>> ga naar de vertaling van video n°2

Micropsychoses

Begin 2010 had ik met enkele weken interval twee gelijkaardige ervaringen. Ik noem ze “micropsychoses”, maar ik weet niet of dit wel de juiste term hiervoor is. Telkens was de uitlokkende factor een gesprek dat ik had met iemand die zelf een psychose had ervaren (twee verschillende personen) Ze spraken op dat moment beide over de inhoud van hun psychose. De ene vertelde iets over taalverwarring als fundamenteel aspect van psychose, de andere over de overtuiging die je in een psychose hebt dat je zelf moet sterven om de wereld te kunnen redden. Meteen daarna had ik een A-HA moment, een moment waarin ik ALLES weer helemaal snapte, net zoals tijdens mijn psychoses toen ik het gevoel had alwetend te zijn. Een machtig gevoel. Je voelt je echt “high” op dat moment. Ik schreef net over het ‘gevoel’ alwetend te zijn, maar eigenlijk is het geen gevoel of gedachte, het is op dat moment gewoon een feit. Die kennis is zo logisch en simpel, net zoals je weet dat 1+1 gelijk is aan twee.

De eerste “micropsychose” duurde slechts enkele seconden, de tweede keer een paar minuten. Daarna vervaagde de ‘kennis’ net zoals een droom die je vergeet. Vervolgens voelde ik me enkele uren echt heel goed. Deze ervaringen hadden geen negatieve gevolgen voor mij op het vlak van stemming of functioneren. Enige minpunt was dat mijn psychiater vond dat we de dosis van Abilify best wat zouden verhogen van 10 naar 15 mg. Ik stemde daarin toe omdat ik heel veel vertrouwen heb in haar en omdat ik ergens toch wel bang was om volledig psychotisch te worden.

Interessant aan de tweede "micropsychose" was dat die plaatsvond tijdens een therapeutische groepssessie. Ik zag het effect van mijn woorden meteen op de twee aanwezige therapeuten. Ik voelde dat ze heel bezorgd waren. Er straalde iets van angst van hen af. Het gooide me meteen weer in de ervaringen van tijdens mijn psychose, waar de meeste mensen uit je omgeving met angst en onbegrip naar je kijken en luisteren. Ik snapte ook weer beter waar de paranoia vandaan komt op zulke momenten: het lijkt dan “ik” tegen “hen”. Mijn werkelijkheid versus die van jou. De medepatiënte die verteld had over haar psychose was de enige die echt zag en begreep wat er op dat moment aan het gebeuren was. Ik vraag me af of mensen die zelf geen psychose hebben ervaren kunnen begrijpen wat die ervaring inhoudt…

Mijn verhaal

Waar zal ik beginnen? Bij mijn eerste psychose.

In 1996 kreeg ik mijn eerste psychose. De 'trigger' was te hard werken. Ik combineerde toen tijdelijk twee voltijdse banen in het onderwijs. Ik weet het: dat is letterlijk gekkenwerk, maar ik was jong (24) en dacht dat ik dat wel enkele weken zou aankunnen. Na die periode zou ik een vaste baan kunnen krijgen op die hele fijne school. Het is helemaal anders gelopen.

Die eerste psychose was zeer beangstigend. Ik wist niet wat me overkwam, en mijn omgeving reageerde ook zeer angstig, wat mijn angst, frustratie en boosheid versterkte. De behandeling in de psychiatrie hielp uiteraard ook niet. Het was een zeer traumatische ervaring.

Het meest traumatische was dat ze me een keer hebben vastgebonden op bed en me heel de nacht niet zijn komen opzoeken, terwijl ik schreeuwde omdat ik dringend moest plassen. Dat was vreselijk: ik had de keuze: de pijn van het ophouden, of mezelf bevuilen... Pas om 10 uur s ochtends kwam er een verpleger kijken, terwijl ze me zeker hebben horen roepen heel de nacht. Onmenselijk, middeleeuwse toestanden.

Nadien herinner ik me dat ik lange tijd nodig heb gehad om te herstellen. Ik was depressief, gevoelloos, wist niets meer te vertellen, terwijl ik altijd zeer spraakzaam was geweest. Ik denk dat het een jaartje heeft geduurd. Dan ben ik opnieuw aan het werk gegaan, maar niet meer in het onderwijs, want dat associeerde ik teveel met ziek worden.

Ik had het geluk een psychiater te hebben die geloofde in de afbouw van medicatie, dus ben ik redelijk snel na de psychose gestopt met medicatie (ik weet niet meer welke medicijnen ik toen nam: Risperdal?). Nadien ben ik tien jaar goed geweest, zonder medicatie.

In 2006 ben ik bevallen van mijn dochter en drie maanden later: weer een psychose. Weer traumatische ervaringen in het psychiatrisch ziekenhuis: isolatie, injectie, ... Maar ook heel mooie ervaringen en visioenen, en ook beangstigende. Ik zag het einde van de wereld en dacht dat het letterlijk 5 voor 12 was en dat ik de wereld kon redden. Gelukkig daagde Einstein op en zei me dat alles relatief was :-).

Weer een periode van herstel nodig gehad, dit maal langer: anderhalf jaar. In overleg weer mijn medicatie afgebouwd tot nul. Terug (ander) werk gevonden halftijds, maar na enkele weken weer psychotisch geworden, in het najaar van 2008. Het leek inhoudelijk een herhaling van de psychose van 2008. Het mooiste en meest bijzondere aan deze laatste twee psychosen was het gevoel van alwetendheid: ik begreep ineens het mysterie van het leven en het universum en het leek me ook ongelooflijk eenvoudig en logisch. Jammer genoeg kon ik deze 'kennis' niet bewaren in mijn normale bewustzijnstoestand.

Ik nam tot anderhalf jaar geleden Zyprexa en Effexor geloof ik. De Zyprexa maakte me zeer moe en gevoelloos. Dan zijn we overgeschakeld op Abilify 10 mg en werd de Effexor gestopt omdat men vreesde dat het antidepressivum me manisch zou kunnen maken.

De Abilify was beter voor me dan de Zyprexa, maar nog verre van ideaal. Mijn creativiteit was volledig weg en ik voelde me lusteloos en depri. Maar mijn psychiater vond het niet slecht dat ik weer gevoelens had, zelfs al waren het onaangename: ik kon nergens van genieten, had nergens zin in, en had ook last van angsten. De angsten heb ik al enkele maanden niet meer, maar het depri gevoel bleef, dus heb ik uiteindelijk aangedrongen op het krijgen van een antidepressivum. Ik neem sinds begin februari 10 mg Sipralexa en ik moet zeggen dat ik me enkele weken later kiplekker begon te voelen.

Begin vorig jaar werd mijn Abilify verhoogd omdat ik twee micropsychotische opstootjes had. Dat waren heel bijzondere ervaringen die slechts enkele minuten hebben geduurd en waarbij ik weer de alwetendheid ervaarde van tijdens mijn psychose. Het ging vanzelf over, maar mijn psychiater vond dat ik voor de zekerheid maar best mijn dosis zou verhogen naar 15 mg.

Ondertussen zit ik alweer op 10 mg. De bedoeling is uiteraard de medicatie mettertijd helemaal af te bouwen maar ik voel intuïtief aan dat het hiervoor nog te vroeg is. Ik denk dat ik nog meer therapie nodig heb.

Nu zie ik tweewekelijks mijn psychiater die me exploratieve therapie geeft en gelooft in de uiteindelijke afbouw van de medicatie. En daarnaast ga ik elke maandagnamiddag naar een groepstherapie van anderhalf uur. Ik overweeg om nog een andere therapie erbij te doen maar heb nog niet de geschikte therapeut gevonden. Het liefst zou ik een transpersoonlijke therapeut vinden, maar dat bestaat hier niet heb ik de indruk. Zo, dat is zo een beetje mijn verhaal.

Heb je gelijkaardige ervaringen? Wil je je verhaal kwijt? Stuur dan een mailtje naar tchupke (at) live (dot) be .
Als je wil, publiceer ik je verhaal op deze blog. Groetjes, Tchupke