Samengevat:
De gids heeft niet als doel om iemand te overtuigen te stoppen met zijn medicatie, maar wel mensen te informeren over de keuzemogelijkheden die ze hebben. Heel wat onderzoek naar de nadelen van psychiatrische medicijnen is onderbelicht in de reguliere media. Er wordt ook weinig onderzoek verricht naar het effect van afbouw ervan. Ook weet men nauwelijks iets over de langetermijn effecten van medicatie of van de effecten van gecombineerd medicijnengebruik.
De meeste professionelen weten weinig of niets over de manier waarop medicatie het best wordt afgebouwd, velen werken trouwens de patiënt tegen wanneer die met medicatie wenst te stoppen. Soms wordt deze wens van de patiënt zelfs beschouwd als een teken van psychische ziekte. Mensen dwingen om medicatie te nemen werkt traumatiserend en verergert vaak de situatie.
Het zwart-wit denken wat betreft medicatie (ofwel wordt enkel het risico van psychische crisissen belicht, ofwel wordt enkel gehamerd op de gevaren van het nemen van medicatie) is onderdeel van het probleem.
Er is geen solide wetenschappelijke onderbouwing voor de stelling dat psychische ziekten veroorzaakt zouden zijn door biologische factoren. Het feit dat er een chemisch onevenwicht zou zijn in de hersenen is nooit bewezen. Vele mensen met de meest zware diagnoses van schizofrenie en bipolaire stoornis genezen volledig zonder medicatie. Voor sommige mensen zijn psychiatrische medicijnen handige hulpmiddelen, maar ze zijn niet noodzakelijk als medische behandeling van ziekten. Eens je deze feiten erkent, verdienen de risico's van psychiatrische medicijnen extra aandacht, want zij kunnen zeer ernstig zijn: zoals chronische ziekte, mentale achteruitgang, afhankelijkheid, verergerde psychiatrische symptomen, zelfs de dood.
Brits onderzoek toont aan dat hoe langer je een bepaald medicijn neemt, hoe moeilijker het wordt om ermee te stoppen. 81% van de mensen die een bepaald medicijn minder dan 6 maanden namen, konden succesvol stoppen. Daarentegen lukte het slechts 44 van de mensen die meer dan 5 jaar medicijnen slikten. Er is aangetoond dat het feit of je al dan niet de goedkeuring hebt van je arts, niet van invloed is op de slaagkans.
In klinische experimenten is aangetoond dat vele psychiatrische medicijnen niet veel effectiever zijn dan het krachtige placebo-effect. Talloze studies tonen aan dat alternatieve, medicijnvrije behandelingen zeer efficiënt kunnen zijn en zelfs minder kosten: bv praattherapie, Soteria in de VS en andere initiatieven in Europa.
In arme landen waar minder medicatie beschikbaar is, herstellen mensen sneller dan in landen waar veel medicatie wordt gebruikt. Iedereen is verschillend en reageert anders op medicatie en de afbouw ervan.
Vele mensen kunnen met succes stoppen met de medicatie, met of zonder begeleiding, terwijl anderen het extreem moeilijk vinden. Vele mensen blijven hun pillen slikken hoewel ze dat liever niet zouden doen, omdat ze geen andere opties kennen. In principe is het stoppen met medicatie voor iedereen mogelijk; de enige manier om het echt te weten is om het traag en voorzichtig te proberen en te zien hoe het verloopt.
De symptomen bij het afbouwen van medicatie kunnen soms sterk lijken op de “ziekte” waarvoor je de medicatie neemt. De meest voorkomende afkickverschijnselen zijn slapeloosheid en angst. Afbouwen in de praktijk, enkele tips:
- hoe langer je medicatie nam, hoe langer je nodig hebt om af te bouwen
- bouw 1 medicijn per keer af
- bouw telkens 10% af van de originele dosis
Het nemen van medicatie betekent niet dat jouw lijden groter is dan dat van iemand anders die dat niet doet. Het feit dat je jezelf niet beschouwt als “ziek” of als iemand met een “stoornis” betekent niet dat je minder hulp behoeft.
Conclusies:
Psychiatrische medicijnen kunnen nuttig zijn als ze tijdelijk worden gebruikt in een crisis (zoals om te kunnen slapen bvb), op lange termijn zijn de risico's voor de gezondheid niet te onderschatten. De beslissing om al dan niet psychiatrische medicatie te nemen zou moeten gebaseerd zijn op het nut van de persoon die hulp nodig heeft, rekening houdend met de mogelijke risico's van de inname en niet gebaseerd om een foute veronderstelling dat de persoon het medicijn “moet” nemen omwille van biologie of genetica.
Onze maatschappij heeft nood aan een geestelijk gezondheidssysteem dat gebaseerd is op vrijwillige diensten, medeleven en geduld, niet dwang, controle en paternalisme. Het betekent ook dat gemeenschappen meer verantwoordelijkheid nemen in het zorgen voor elkaar.
heel leuk te weten wat u nu mededeeld, dat bewijst nogmaals dat de mens ook eigen mag zijn aan zichzelf en op zijn gevoel afgaan
BeantwoordenVerwijderen